Benim hakkımda

Benim hikayem

Topluluk içinde müzik dinleyemem. Görünüşe göre, bazı garip suratlar yapıyorum, insanlara cevap vermeme veya kulaklıklarımı çıkarmadan karşıdan karşıya geçememe noktasına kadar gerçeklikle bağlantımı kaybediyorum. Hep böyle oldu, hep hayalperest oldum. Kafamda müzik videoları veya bilimkurgu senaryoları hayal etmeyi seviyorum. Okumak da buna benzer. Kitabın ilham verdiği hikayeyi kafamda tamamlamak için genellikle kendimi sayfanın ortasında dururken buluyorum.

Yıllar geçtikçe kendimi bu fikirleri ve daha fazlasını diğer insanlarla iletmenin bir yolunu ararken buldum. Lise birinci yılımda, anime ile ilk olarak bir sınıf arkadaşım tarafından tanıştırıldım ve bu beni hayretler içinde bıraktı. Bir izleyici kitlesine masaj yapmak veya bir his uyandırmak için yaratıcılardan oluşan bir ekiple çalışma düşüncesi bile beni heyecanlandırıyor. Bilgisayarlara, video düzenlemeye, programlamaya ve grafik tasarıma çok aşinayım ve bu becerileri hikaye anlatımı için kullanmak benim hayalim haline geldi. 

Bu ilgimi sürdürmek için Coursera'da CalArts'tan Tasarım ve İletişim, Openlearning'de Snapchat lensleri için AR, Pixar'dan Khan Academy'de Hikaye Anlatma, Adobe After Effects'ten 2D Animasyon ve Udemy'den Blender kullanarak 3D Animasyon gibi çeşitli çevrimiçi kurslar aldım. Ayrıca bir şeyler yaratmanın ne demek olduğunu anlamak için animasyonlarımı, çoğunlukla gifleri yapmaya çalıştım. Bu yaratıcı tatmini hissettiğimde, medya sanatlarını daha fazla keşfetme çabasına dönüştü. Animasyonlar beni her zaman hayrete düşürür, yani başka ne yapabilirim ama en çok hayran olduğum işi yapmak için çok çalışmak.

​

Sanatçı ifadesi

​

Sanat okumak istediğimi söylediğimde ailem hayal kırıklığına uğradı. Belki benimle bitebilir diye düşündüm: Kendini ifade etmeyi ve yaratıcılığı 1,8 metre altına gömen monoton ve hipnoz nesiller. 

İlk başta tutkumu görmelerini sağlayamamıştım; ancak, benim bir çizimime verdikleri ilk tepki, doğru bir şekilde ulaşılırsa insanların hareket ettirilebileceğini kanıtladı. Bir iletişim sorununun özünde bir empati eksikliği olması ilham verici, bu yüzden sanatımla aksi takdirde uyuşmuş olabilecek insanlardan empati uyandırmak nihai arzum haline geldi.

Etrafınıza bir göz atın ve tadını çıkarın!